Save Me บอกเล่าเรื่องราวของกลุ่มนักเรียนสุดเกเร 4 คนประกอบไปด้วย ฮันซังฮวาน (รับบทโดย แทคยอน) ลูกชายคนเดียวของว่าที่ผู้ว่าฯเมืองมูจี, ซอกดงชอล (รับบทโดย อูโดฮวาน) อาศัยอยู่กับคุณย่าที่เขารักมากและมีพ่อขี้เหล้าฐานะค่อนข้างขัดสน, อูจองฮุน (รับบทโดย เดวิด ลี) ลูกชายของตำรวจสายตรวจประจำเมืองมูจี และ ชเวมันฮี (รับบทโดย ฮาโฮจอง) หนุ่มตัวใหญ่ลูกชายเจ้าของอู่ซ่อมรถ เขาทั้ง 4 คนจะใช้เวลาเตร็ดเตร่และอยู่ด้วยกันตลอดเวลา อยู่มาวันหนึ่งนักเรียนใหม่สาวสวยที่ครอบครัวย้ายมาจากโซลเพราะปัญหาทางการเงิน อิมซังมี (รับบทโดย ซอเยจี) เธอมีน้องชายฝาแฝดพิการขาข้างหนึ่งและหลังจากย้ายมาที่นี่ก็มักจะโดนกลั่นแกล้งล้อเลียนจากเพื่อนในโรงเรียนอย่างรุนแรงจึงตัดสินใจกระโดดตึกฆ่าตัวตายจนเสียชีวิต ครอบครัวของซังมี เศร้าโศกเสียใจอย่างหนักจนแม่ของเธอถึงกับเป็นคนสติหลุดลอย โดยในช่วงเวลานี้เองที่มีโอกาสได้มาพบกับ แบ็คจองกี (รับบทโดย โชซองฮา) ผู้นำลัทธิหนึ่งซึ่งมีที่ตั้งของสถานที่ประกอบพิธีกรรมต่าง ๆ อยู่ในเมืองมูจีโดยใช้ชื่อว่า คูซอนวอน ผู้นำลัทธิท่านนี้ได้พยายามยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือครอบครัวของเธอเป็นอย่างดีจนพ่อของเธอเกิดความเลื่อมใสศรัทธาเป็นอย่างมากจนถึงกับยอมมอบลูกสาวตัวเองให้เป็นภรรยาของผู้นำลัทธิคนนี้ แต่ ซังมี ไม่ยอมและคิดว่านี่คือลัทธิประหลาดที่มีความลับน่ากลัวและน่าขยะแขยงซ่อนอยู่เยอะแยะมากมาย เธอต้องการทำลายลัทธินี้เพื่อช่วยเหลือครอบครัวของเธอ และเมื่อเธอได้บังเอิญเจอ ซังฮวาน อีกครั้ง เธอจึงบอกเขาว่า …“ช่วยฉันด้วย”
ประเด็นทางสังคมที่ถูกซีรีส์เรื่องนี้ตีแผ่ออกมาสะท้อนความย่ำแย่ได้อย่างเห็นภาพมีอยู่หลายเรื่อง
ความบ้าคลั่งของจิตใจมนุษย์นี่แหล่ะคือสิ่งที่น่ากลัวที่สุดในโลก
ความน่ากลัวความหลอนความหม่นหมองของภาพต่าง ๆ ในซีรีส์มันทำให้คิดได้อย่างหนึ่งว่า มนุษย์เราพอเห็นคนไหนน่ากลัวหน้าตาไม่น่าไว้วางใจหรือดูสกปรกก็จะตัดสินไปก่อนแล้วว่าคนนี้น่าจะไม่ดีหรือไม่น่าไว้วางใจ แต่ถ้าเจอคนพูดจาดียิ้มแย้มแจ่มใสก็จะตัดสินเลยว่าคนนี้น่าคบหา แต่ในความเป็นจริงคนที่น่าคบหาคุยเก่งคนนั้นจิตใจอาจจะเน่าเฟะและน่ากลัวกว่าคนที่ดูสกปรกไม่น่าไว้ใจก็เป็นได้ เหมือนซีรีส์สีโทนมีดเรื่องนี้ที่ดูเหมือนจะเครียดน่ากลัวแต่พอได้ดูแล้วขอบอกเลยว่ามันไม่น่ากลัวและเครียดอย่างที่คิด แต่กลับกันคือสนุกมาก ๆ น่าติดตามตลอดเวลาและคุ้มค่ากับการนั่งดู 16 ตอนอย่างที่สุด อยากให้ลองเปิดใจแล้วรับชมพร้อมคิดตามไปว่าความน่ากลัวของมนุษย์มันไปได้ไกลแค่ไหน เรื่องดี ๆ แบบนี้ ไม่ได้มีมาบ่อย ๆ … ถ้าพลาดแล้วจะเสียใจแน่นอนค่ะ ^^