“Mother” รีเมคจากละครญี่ปุ่นแต่งโดยนักเขียนชื่อดัง ยูจิ ซากาโมโตะ ซึ่งในเวอร์ชั่นของเกาหลีใต้นั้นได้รับกระแสบวกค่อนข้างสูง นอกจากนั้นยังสามารถประกาศศักดาความเซียนด้วยการเป็น หนึ่งในผู้เข้าชิงสาขาละครยอดเยี่ยมในเทศกาลซีรีส์นานาชาติเมืองคานส์, 54th Baeksang Arts Awards เข้าชิงถึง 5 สาขา โดยได้รางวัลในสาขาละครยอดเยี่ยมและนักแสดงหญิงหน้าใหม่ยอดเยี่ยมจาก ฮอยูล เด็กสาวตัวน้อยผู้เป็นตัวละครหลักของเรื่องที่ไม่เคยผ่านงานแสดงมาก่อนและได้รางวัลไปนอนกอดตั้งแต่เรื่องแรก กับตัวเลขเรตติ้งสูงสุดที่ 5.2% จากผู้ชมทั่วประเทศ ถือว่าเป็นตัวเลขที่ดีสำหรับช่องเคเบิ้ลเลยทีเดียว จากที่ได้กล่าวมา คงจะพอยืนยันถึงความสำเร็จและคุณภาพที่อัดแน่นของละครเรื่องนี้ได้เป็นอย่างดี
จุดเริ่มต้นของเรื่องราวต่าง ๆ เกิดขึ้นที่ครอบครัวของสาวน้อย ฮเยนา (รับบทโดย ฮอยูล) เธอเป็นเด็กสาวที่กำลังเรียนในระดับอนุบาลและถูกทำร้ายจากแม่แท้ ๆ ของเธอ จายอง (รับบทโดย โกซองฮี) และแฟนหนุ่มของแม่ ซอลอ๊ก (รับบทโดย ซอนซอกกู) แต่บ่อยครั้งที่ถูกถามจากคุณครูหรือผู้ที่พบเห็น สาวน้อยก็ไม่เคยจะปริปากเล่าให้ใครฟังเลย และไม่เคยมีน้ำตาออกมาแม้แต่หยดเดียว … ความเน่าเฟะของสัมคมในโลกยุคใหม่ที่ผู้คนต่างพากันโทษสิ่งต่าง ๆ รอบตัวยกเว้นตัวเอง เปรียบเสมือนกับตัวละคร จายอง เธอเฝ้าแต่โทษ ฮเยนา ลูกสาวของเธอเองว่าทำให้เธอลำบากและเหน็ดเหนื่อยมากมายจนเมื่อได้มาพบกับแฟนหนุ่ที่เป็นเพียงคนเดียวทำให้เธอมีความสุข เธอจึงตบตีทำร้ายลูกของเธอที่คอยขัดใจจากความไร้เดียงสาแบบเด็ก ๆ และสิ่งที่บีบหัวใจที่สุดก็คือ เธอหึงหวงลูกของเธอเองและตบหน้าเด็กน้อยเมื่อเห็นแฟนหนุ่มพยายามจะล่วงละเมิดลูกสาวของเธอ
สิ่งที่ภาวนาในใจมีเพียงอย่างเดียว …. “ขอให้เรื่องราวเหล่านี้มันเป็นแค่ในละคร”
แสงสว่างของ ฮเยนา เกิดขึ้นมาพร้อมกับการปรากฏตัวของคุณครูประจำชั้นชั่วคราวคนใหม่ ซูจิน (รับบทโดย อีโบยอง) นักวิหควิทยาที่แสนจะเย็นชาเพราะบาดแผลมากมายที่ฝังอยู่ในใจ เมื่อ ซูจิน ได้รับรู้ความเจ็บปวดของ ฮเยนา มันทำให้ความทรงจำอันแสนจะเจ็บปวดที่ฝังอยู่ในใจมานานแสนนานของเธอเองปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง สิ่งเดียวที่เธอคิดว่าทำได้คือ ต้องพาเด็กคนนี้หนีไปให้ไกลที่สุดและเร็วที่สุด … จากโครงสร้างของสังคมและตัวบทกฏหมายที่ยึดหลักว่า พ่อแม่คือผู้ที่เป็นผู้ปกครองของลูกอย่างแท้จริง แต่เมื่อบุคคลที่น่าจะต้องไว้ใจได้ที่สุดคือคนที่ทำร้ายซะเอง กลับไม่มีกฎหมายใดมารองรับในจุดนี้ ดังนั้น ซูจิน จึงคิดว่าหากต้องนำเรื่องนี้เข้าสู่กระบวนการกฎหมาย ฮเยนา อาจจะต้องตกอยู่ในอันตรายมากไปกว่านี้ก็เป็นได้ เพราะในวันที่เธอตัดสินใจว่าเธอจะพาเด็กน้อยหนีไปนั้น คือวันที่เธอเห็นเด็กน้อยถูกทิ้งอยู่ในถุงขยะสีดำที่มัดปากถุงไว้และวางอยู่หน้าบ้านภายใต้อากาศที่หนาวเหน็บ
“การเป็นแม่คนไม่ต่างอะไรกับการเป็นโรคร้าย โรคที่ไม่มีทางรักษาหาย มันหายยาก..ยากมากที่สุด”
กล่าวโดย ยองซิน แม่บุญธรรมของ ซูจิน ในตอนที่ 3
เมื่อทั้ง ฮเยนา และ ซูจิน ตัดสินใจที่จะไปจากที่นี่ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงตอนจบของเรื่องนี้ที่อาจจะไม่สมหวัง แต่ก็ยอมที่จะเสี่ยงดูซักครั้ง หัวหน้านักสืบผู้รับผิดชอบคดีการลักพาตัวครั้งนี้ ชางกึน (รับบทโดย โจฮันชอล) ก็ตามจับสองแม่ลูกคู่นี้อย่างมุ่งมั่น โดยไม่แคร์ต่อเสียงกระซิบรอบด้านที่ต่างพยายามจะบอกว่า ซูจิน กำลังพา ฮเยนา ออกจากนรกทั้งเป็นต่างหาก มันไม่ใช่การลักพาตัว แต่สำหรับ ชางกึน แล้วกฏหมายก็ย่อมต้องศักดิ์สิทธิ์กว่าสิ่งอื่นใด เพื่อการอยู่ในสังคมที่เป็นระเบียบเรียบร้อย … มาถึงจุดนี้ ก็ยังเห็นด้วยกับคุณหัวหน้านักสืบที่ ไม่ว่ายังไงแล้วสิ่งที่ ซูจิน ทำมันก็คือเรื่องที่ผิดกฎหมาย เธอต้องได้รับการลงโทษตามกฏหมาย และกลับมาทำให้เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องที่ถูกกฎหมายซักที แต่คำถามที่เพิ่มขึ้นมาในใจ คือ
“แล้ววิธีไหนที่จะช่วยเหลือเด็กที่ถูกพ่อแม่ของตัวเองทำร้ายได้ดีและรวดเร็วที่สุดกันล่ะ?”
ด้วยพล็อตที่ดำเนินเรื่องด้วยประเด็นปัญหาสังคมที่ค่อนข้างกระทบจิตใจได้เป็นอย่างดี ผสมกับ การดำเนินเรื่องด้วยตัวละครหลักที่ทีมงานสามารถอธิบายถึงความเจ็บปวดของแต่ละตัวละครได้อย่างชัดเจนและกลมกล่อม เพิ่มเติม การตัดต่อเรื่องราวที่น่าติดตามอย่างไม่น่าเบื่อ ที่ถึงแม้ว่าการดำเนินเรื่องจะไปอย่างช้า ๆ ก็ตาม แต่เป็นความช้าแบบคุณภาพคับจอ ติดอยู่ในช่วงท้ายเล็กน้อย ที่โดยส่วนตัวคิดว่าเหมือนพยายามจะเอาเรื่องราวของครอบครัวนางเอกมาปะติดปะต่อเพื่อให้ครบ 16 ตอนจบจนมันดูเหมือนคนละเรื่องเดียวกัน แต่ทั้งหมดทั้งมวลถือว่าเป็นละครที่สนุกและมีคุณค่าต่อจิตใจได้มากเลยทีเดียว
นอกจากนั้นแล้วการแสดงของ อีโบยอง ก็ไม่เคยจะทำให้คนดูผิดหวังเลยจริง ๆ และสำหรับ โกยองฮี แม่ที่ทำร้ายลูกของตัวเอง เธอให้สัมภาษณ์ตอนงานแถลงข่าวว่า “น้องซอยูล น่ารักและแสนดีมาก แต่ในบทฉันต้องดุด่าและทำร้ายน้องอย่างรุนแรง นั่นคือสิ่งที่ยากและท้าทายมากสำหรับฉัน” แต่ผลที่ออกมาเธอก็เล่นได้จนคนเกลียดตัวละครนี้กันถ้วนหน้า และ น้องซอยูล ด้วยวัยวุฒิและประสบการณ์ที่เรียกได้ว่าไม่มีเลย แต่ก็ไม่ทำให้แปลกใจกับรางวัลนักแสดงหญิงหน้าใหม่ที่เธอได้รับ การแสดงในบท ฮเยนา ถึงจะเป็นนักแสดงเด็กที่มีประสบการณ์ในงานแสดงมาก่อนก็ยังถือว่ายาก แต่ ซอยูล น้องทำได้ดีมากจริง ๆ และจะติดตามผลงานน้องต่อไปอย่างแน่นอน
“ผมคิดว่า ‘ความกลัว’ เปรียบเสมือนเด็กดื้อ ร้องไห้ดื้อดึงอาละวาดแล้วก็ไม่ยอมฟังอะไรทั้งนั้น ในเวลาแบบนี้เราต้องเข้าหาความกลัวอย่างช้า ๆ ค่อย ๆ สัมผัสและเรียนรู้กับความกลัวอย่างใจเย็น เหมือนถ้าคุณอยากให้เด็กสงบลง ตัวคุณเองต้องสงบลงก่อน”
คุณหมอจินฮง ปลอบใจ ซูจิน ขณะที่เธอกลัวในตอนที่ 11
ก่อนที่จะตัดสินใจดูละครเรื่องนี้ต้องทำใจอยู่นานมากเพราะกลัวว่ามันจะโหดร้ายและต้องเสียน้ำตามากมายจนจิตตก แต่พอหลังจากได้ดูแล้ว ขอบอกเลยว่า ถึงจะมีที่ต้องเสียน้ำตาหรือความโหดร้ายในบางซีนที่คงหนีไม่พ้น แต่โดยรวมแล้วละครต้องการสื่อถึงความหมายที่แท้จริงของคำว่า “ความรัก” ในแบบไม่มีรูปแบบและไม่มีเงื่อนไขที่มันสามารถเกิดขึ้นได้จริงและเกิดขึ้นกับใครก็ได้โดยไม่ต้องอยู่ในฟอร์มของคู่รัก, ครอบครัว หรือเพื่อนฝูง คนแปลกหน้าสองคน ต่างที่มา ต่างวัย แต่มีจิตใจและความมุ่งมั่นไปในทิศทางเดียวกัน มีแต่ความหวังดีต่อกันและต่างต้องพึ่งพาซึ่งกันและกันเพื่อการรักษาเยียวยาจิตใจ … ซูจิน กับ ฮเยนา แม่ลูกที่รักกันและกันโดยไม่ต้องใช้คำว่า สายเลือด มาเป็นตัวกำหนด อย่าลืมลองไปพิสูจน์ความรักอันบริสุทธิ์ของแม่ลูกคู่นี้ด้วยกันนะคะ ^^
ขอทิ้งท้ายไว้ด้วยส่วนหนึ่งจากนิทานที่ ซูจิน และ ฮเยนา ชอบและอ่านหลายครั้งมากในละคร
มีกระต่ายน้อยตัวหนึ่งอยากจะหนีไปจากแม่ของมัน จึงบอกว่า ‘แม่หนูอยากจะหนีไป’ แม่บอกว่า ‘ถ้าลูกหนีไปแม่จะตามจับลูก’ ลุกกระต่ายตอบว่า ‘ถ้าแม่ตามมา หนูจะไปที่แม่น้ำแล้วกลายเป็นปลาว่ายน้ำจากไป’ แม่จึงบอกว่า ‘ถ้าลูกกลายเป็นปลา แม่จะเป็นชาวประมงแล้วจับลูกกลับมา’ ลูกกระต่ายตอบว่า ‘ถ้าแม่กลายเป็นชาวประมง หนูจะขึ้นไปบนภูเขาสูงแล้วกลายเป็นหิน’แม่จึงตอบว่า ‘ถ้าลูกขึ้นไปบนภูเขาสูงแล้วกลายเป็นหิน แม่จะเป็นนักปีนเขา และจะขึ้นไปในทุกที่ที่ลูกอยู่’ ลูกกระต่ายจึงบอกว่า ‘ถ้าหนูกลายเป็นนกแล้วบินหนีไปล่ะ’แม่จึงตอบว่า ‘แม่จะกลายเป็นต้นไม้แล้วรอลูกอยู่ที่นี่…ตลอดไป’
สามารถอ่านเรื่องย่อและรายละเอียดตัวละครตามลิงก์นี้เลยค่ะ ^^
ติดตามข่าวสารจากเราได้ทาง
Facebook Fanpage : facebook.com/korseries
Twitter : twitter.com/korseries
Website : korseries.com
Sources (1)(2)(3)(4)
Photo Credit (1)
