งานเดบิวท์ภาพยนตร์ของ กงซึงยอน
พิสูจน์ฝีมือเยี่ยม ๆ ไปกับเรื่องราวสะท้อนสังคมอย่างสร้างสรรค์
Aloners เป็นภาพยนตร์ฟอร์มเล็ก โดยผู้กำกับหน้าใหม่ และเป็นงานเดบิว์การแสดงภาพยนตร์ของ กงซึงยอน แต่เรียกความน่าสนใจได้ดีจากการไปเปิดตัวในงานเทศกาลหนัง Jeonju International Film Festival และตามมาด้วยการรับเชิญไปฉายในงานเทศกาลหนัง 2021 Toronto International Film Festival ด้วยว่า บนความเรียบเนิบและตรงไปตรงมาของเนื้อหาที่ปักประเด็นชัดเจนลึกซึ้ง และฉลาดชวนขบคิดในความเป็นมนุษย์ปัจเจกของสังคมยุคนี้
หนังจะเริ่มต้นพาผู้ชมไปค่อยๆตามสำรวจพฤติกรรม ความคิดความรู้สึกไปกับชีวิตประจำวันของ จินอา (รับบทโดย กงซึงยอน) สาววัย 20 กว่า เป็นพนักงานคอลล์เซ็นเตอร์ของธุรกิจบัตรเครดิต IB ซึ่งมีสโลแกนว่า “Happy Your Life!” นอกจากงานชี้แจงและแก้ไขปัญหาให้ลูกค้าแล้ว ยังต้องรับมือกับอารมณ์ลูกค้าจอมเรียกร้องบ้าง พูดจาไม่น่าฟัง หรือขี้โวยวาย หรือก็เพ้อเจ้อบ้าบอกวนตีนบ้าง (สโลแกนแฮปปี้หมายถึงลูกค้าค่ะ…แต่พนักงานทุกข์ทน)
เพราะจินอาเป็นคนที่ไม่สุงสิงไม่มีปฏิสัมพันธ์ใด ๆ กับใคร และไม่มีอารมณ์โต้ตอบใด ๆ กับลูกค้า ทำหน้าที่ไปตามคู่มือปฏิบัติ ตามสคริปต์กำหนด ทำเป็นกิจวัตรซ้ำ ๆ เหมือนเป็นเครื่องจักรกล จึงกลายเป็นคนทำงานเก่งที่สุดในสายตาของหัวหน้าผู้ประเมินผลงานจากปริมาณและความลุล่วงไร้ปัญหาสะดุด
นอกจากการไม่คุยกับเพื่อนร่วมงานแล้ว จินอาพักกินข้าวคนเดียว ไปร้านห่างที่ทำงาน กินเมนูซ้ำ ๆ ทุกวัน ยามที่เธอถอดหูฟังในหน้าที่ออก เธอก็จะใส่หูฟังจากโทรศัพท์แทน และจ้องดูมันอย่างจดจ่อ ไม่สนใจอะไรหรือผู้ใดรอบตัวอีกเลย รวมถึงตลอดการเดินทางนั่งรถเมล์ไปกลับ เมื่อถึงบ้านที่อาศัยอยู่คนเดียว เธอก็เปิดทีวีและอุ่นอาหารจากไมโครเวฟ กินไปดูไป ดูจนกระทั่งหลับคาทีวีถึงเช้า ทุกอย่างจะวนลูปกลับมาแบบเดิมทุก ๆ วัน
เรื่องหลุดกรอบจำเจของจินอาเกิดขึ้น 3 เหตุการณ์ และส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงชีวิตครั้งใหญ่ของเธอ ก็คือ
หนึ่ง… หัวหน้าขอเวลาเธอ 5 วัน ช่วยฝึกสอนพนักงานใหม่ ซูจิน (รับบทโดย จองดาอึน) เพิ่งมาจากตจว. บุคลิกร่าเริง มีน้ำใจ อยากผูกมิตร แต่จินอาเย็นชาใส่อย่างไม่ไยดี ทอดทิ้งซูจินผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่เผชิญสิ่งแวดล้อมใหม่ ๆ ทั้งงานยากและรุ่นพี่ที่เข้าไม่ถึง ทำให้เธอรู้สึกโดดเดี่ยว …และเพียงไม่กี่วัน เธอหายตัวไปโดยไม่มีใครรู้ ไม่ได้มาทำงานอีก
สอง… หนุ่มเพื่อนบ้านห้องข้าง ๆ ในอพาร์ตเมนต์เดียวกันกับเธอ ที่มักออกมายืนสูบุหรี่ที่ระเบียงทางเดิน เธอเมินการทักทายของเขาเสมอ และเธอก็ไม่เจอเขาพักหนึ่ง นานแค่ไหนนั้นเธอไม่รู้ เพราะก็ไม่ได้ใส่ใจ …แต่ต่อมาก็พบว่า เขาเสียชีวิตอย่างเดียวดายในห้องนานเป็นสัปดาห์มาแล้วโดยไม่มีใครรู้!
สาม… แม่ที่เพิ่งป่วยเสียชีวิตไป เหลือแต่พ่อที่เธอทำตัวหมางเมิน มีอคติกับเขาที่หย่าไปสิบกว่าปีแต่กลับมาอยู่ด้วยกันในช่วงบั้นปลาย ซึ่งดูเหมือนว่าเพื่อหวังมรดก พ่อถูกเธอจับตาดูผ่านกล้องเว็บแคมที่เธอเคยติดตั้งไว้ใช้ดูแม่ที่ป่วย …พฤติกรรมชีวิตโสดลำพังของพ่อตอนนี้ ช่างขัดตาขัดใจเธอเหลือเกิน
จะว่าไป ทั้ง 3 คนข้างต้นล้วนต้องโดดเดี่ยวด้วยสถานการณ์พาไปทั้งสิ้น เคสที่สามอาจหาทางออกด้วยการจัดการตัวเองได้ และเคสที่สอง ได้ผู้มาอาศัยใหม่ที่มีน้ำใจอย่าง ซองฮุน (รับบทโดย ซอฮยอนอู) โดยเขาและเพื่อน ๆ อีกมากมายช่วยกันส่งวิญญาณผู้ตาย ให้อำลาโลกอย่างไม่เดียวดาย ส่วนเคสที่ 1 นั้น รอการคลี่คลายพร้อมไปกับการปลดล็อคของจินอา ประหนึ่งได้ตัดตอนของปัญหาความโดดเดี่ยวอ้างว้างมิให้ลามต่อ
เป็นหนังดีทรงพลังสะกดอารมณ์อยู่บนพื้นฐานความสมจริงมาก สะท้อนชีวิตคนเมืองยุคปัจเจกสูง ที่พบเจอได้แน่นอนรอบตัว บนโลกวันนี้ที่ยิ่งมีระยะห่างทางสังคมมากขึ้น ระยะห่างทางจิตใจก็ทวีมากขึ้นตามไปด้วยได้ง่าย สะท้อน สังคมก้มหน้า ที่ถูกพูดถึงบ่อย ๆ อยู่แล้ว น่าชื่นชมในความละเอียดอ่อนของการเลือกประเด็น สร้างพล็อต วางรายละเอียดของตัวละคร ใช้มุมของอาชีพ และสิ่งรอบตัวของชีวิตที่ทันยุคทันสมัยอย่างเสียดสีได้โดนจริง ๆ
อาชีพในคอกสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ เหมือนตั้งใจกรอบโลกของจินอาให้เหลือเล็ก ๆ เพียงแค่นั้น มีเพียงหูฟังที่รับเสียงของโลก แต่เสียงนั้นก็เป็นเพียงคนที่ไม่รู้จัก แค่การถามตอบตามหน้าที่งานซ้ำซากจำเจ จบ Call ก็คือจบกันไป ไม่มีอะไรผูกพันอีก งานที่เสมือนไม่ได้มีตัวตนใด หนำซ้ำ การทำงานให้ดี คือการตอบเฉพาะที่ถาม ไม่ต้องชวนลูกค้าคุย หุ่นยนต์สไตล์ทุนนิยมที่เร่งแต่ผลิตผลคุ้มเงินคุ้มเวลาที่แท้จริง!
จินอาที่พึงพอใจในการรักษาโลกเล็ก ๆ ที่เธอทำได้ดีไว้เป็นพื้นที่ Comfort zone ให้ตัวเอง สร้างกำแพงกั้นไม่ให้ใครเข้ามาในพื้นที่ของเธอ เพื่อหลีกเลี่ยงสิ่งที่น่ารำคาญกวนใจ หรือฉุดความรู้สึก เธอพร้อมจะเมินเฉยต่อสิ่งหรือคนแปลกหน้ารอบข้าง ที่เธอไม่เห็นก็เพราะตาไม่ยอมมอง ที่เธอไม่ได้ยินเพราะใส่หูฟัง ไม่รับรู้ที่จะยินดียินร้ายกับใคร เพราะปิดกั้นโดยอ้างอยากสันโดษ แต่มองอีกด้านก็ซ้อนความจริงที่ว่า สิ่งที่จินอาเป็นอยู่มาตลอด คือความเหงาที่ไม่ได้อยากอยู่คนเดียวหรือไม่? เธอจึงต้องพึ่งพาสิ่งแก้เหงาคือโทรศัพท์และทีวี ซึ่งไม่ต้องใช้สกิลใดพิเศษ และหวังว่ามันจะไม่ก่อปัญหากวนใจให้เธอ (ซึ่งก็ไม่จริงหรอก ตอนหลังเธอก้รู้ว่าทีวีก็เสียได้ กวนใจอยู่นะ 555)
โลกที่เราอยู่กัน มีสัญญาณเริ่มเป็นเช่นนี้แล้วจริง ๆ การที่คนอย่างจินอาสามารถก้าวออกมาได้หนึ่งคน ก็ลดโอกาสส่งต่อความเดียวดายอ้างว้างให้คนอื่น ๆ ต่อ อย่างน้อยก็เป็นส่วนหนึ่งในการช่วยลดทอนปัญหาโรคซึมเศร้าในสังคมได้บ้างนะ
กงซึงยอน ทำได้ดีมากในการถ่ายทอดบทของจินอา สีหน้าอากัปกิริยาเป็นไปอย่างสมจริง ได้อารมณ์สุด ๆ เกินคุณภาพงานเดบิวท์ ตอบรับอย่างดีด้วยรางวัลนักแสดงดีเด่นจาก 42nd Blue Dragon Film Awards และ 39th Torino Film Awards ของอิตาลีเลยแหละ ถือว่าเป็นผลงานที่ดีอีกหนึ่งผลงานที่แนะนำให้ไปดูกันค่ะ
Trailer :
ติดตามบทความรีวิวอื่นๆ ข่าวสารบันเทิงเกาหลี หรือพูดคุยกับ WARUMANU ได้ที่ เพจมูฟวีข้ามวันซีรีส์ข้ามคืน
ติดตามข่าวสารและสิ่งที่น่าสนใจจากเราได้ที่
Facebook Fanpage : facebook.com/korseries
Twitter : twitter.com/korseries
Website : korseries.com
Youtube : Korseries
ขอความกรุณาไม่คัดลอก-ดัดแปลงบทความไปโพสต์ลงในเพจ-สำนักข่าวอื่น รวมถึงไม่นำบทความไปอ่านลง YouTube หรือแพลตฟอร์มใด ๆ โปรดช่วยแชร์เป็นลิ้งก์นะคะ ♡
