Alice : Boy from Wonderland เป็นภาพยนตร์ระทึกขวัญ ลึกลับ สะเทือนจิต หลอนผสมโรมานซ์ ที่เล่าถึงความรักบริสุทธิ์ซึ่งฝ่ายหนึ่งอยากถูกจดจำตราตรึงไว้ แต่อีกฝ่ายกลับลืมเลือนไปโดยไม่รู้ตัว ด้วยว่าเป็นเหตุการณ์ที่ไม่น่าจดจำจึงถูกคนรอบข้างปกปิด ฝังไปกับอดีตวัยเด็ก มีเพียงตัวเธอเท่านั้นที่จะต้องกลับไปสะสางปมปริศนาลี้ลับนี้ในดินแดนกึ่งเป็นกึ่งตาย เพื่อหาคำตอบว่า สิ่งที่หายไปจากความทรงจำคืออะไร โดยมีเดิมพันถึงชีวิต
ฮเยจุง (รับบทโดย จองโซมิน) อาชีพนักเขียน เป็นกำพร้า อาศัยอยู่กับอาสาว ชื่อ ซูมี (รับบทโดย พัคฮยอนซุก) จากคนร่าเริงสดใส มีจินตนาการดี เริ่มเสียการเสียงานเพราะป่วยซึม ตัวซีด เป็นลมง่าย ทุกข์ทรมานจากโรคฝันร้ายที่อาการรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ฝันเห็นการฆาตกรรม ที่ลางๆได้ว่าเธออาจเคยฆ่าใครไปสักคน หรือ ตัวเองถูกฆ่าและนอนตายเคียงข้างกับอีกศพ หรือถึงขั้นตกอยู่ในภาวะกำลังจะถูกฆ่าอย่างมาดร้าย ดิ้นรนปางตาย
อาซูมีมีเพื่อนสนิทเป็นแม่หมอ (รับบทโดย อีซึงยอน) จึงให้มารักษา ทำให้รู้ว่าเธอถูกวิญญาณร้ายรังควาน มาทวงสิ่งที่สูญเสียไป ซึ่งเป็นความทรงจำที่หายไปของเธอด้วย แม่หมอได้ตัวเลขปริศนาจากพิธีกรรมทางไสยศาสตร์ 3,28,24 บวกกับนิมิตที่เห็นยายของฮเยจุง ชี้นำไปที่ตู้เก่าของรักของหวงของยายที่เก็บอยู่ในบ้านนี้ และนิมิตภาพป่าโปรยปรายด้วยกลีบดอกไม้ดั่งหิมะ ซึ่งเป็นสัญลักษณ์เฉพาะตัวแห่งเดียวของหมู่บ้านฮวารยองในจังหวัดคังวอน มันคือหมู่บ้านที่ฮเยจุงและครอบครัวเคยอาศัยอยู่เมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว
จากการค้นของในตู้ไม้เก่าของยาย ซึ่งอาซูมีทักว่าอาจเจอแต่ขนแมว (เพราะยายคงรักรักแมว) ฮเยจุงพบรูปภาพเด็กอ่อนซึ่งเป็นใครไม่รู้ และกุญแจ 1 ดอก ส่วนอาซูมีไปเปิดตู้เก่าพบว่าไดอารี่ของพ่อฮเยจุง ที่มีกระดาษโน้ตสอดอยู่ เขียนที่อยู่บ้านหลังเดิมในหมู่บ้านฮวารยอง แต่ไดอารี่กลับขาดหายไป 2 ปี คือ 1989 และ 1990 ซึ่งเป็นปีที่ครอบครัวอาศัยอยู่ที่นั่น ภายหลังจากปีนั้น เกิดไฟไหม้ทำให้แม่และยายเสียชีวิต พ่อฆ่าตัวตายในวันที่ 28 มีนาคมเมื่อเดินทางกลับจากต่างประเทศ ลุงยามก็หายตัวไปแล้วก็พบภายหลังว่าตายเช่นกัน แต่ฮเยจุงได้ย้ายออกมาอยู่กับอาซูมีก่อนหน้านั้น
เมื่ออาซูมีนำชุดเลขไปค้นหา url ในเน็ต ก็พบว่าเป็น ‘วันเดอร์แลนด์ รีสอร์ท’ ซึ่งก็คือบ้านหลังของยายในฮวารยองตอนนั้นนั่นเอง
แม่หมอสรุปว่า เรื่องติดค้างของฮเยจุง สิ่งที่หายไปจากความทรงจำของฮเยจุง ต้องอยู่ที่บ้านหลังเก่าในฮวารยองนี่แหละ ฮเยจุงต้องไปที่นั่น ค้นหามันและเคลียร์ให้จบก่อนสิ้นสุดวันที่ 28 มีนาคมนี้ เพื่อให้เธอได้หายจากโรคฝันร้ายที่รังควานชีวิต
เพราะรู้ว่า วันเดอร์แลนด์รีสอร์ท เป็นโลกระหว่างความเป็นและความตายที่ฮเยจุงต้องเข้าไปเผชิญโดยลำพัง ด้วยว่ามันเป็นชะตาของตัวเธอเอง แม่หมอจึงให้เครื่องรางกับฮเยจุงไว้ป้องกันตัว หนึ่งเป็นเครื่องรางฆ่าผี เพียงเปิดออกใช้ยามฉุกเฉิน อีกหนึ่งคือเครื่องรางเสน่ห์
อาซูมีและแม่หมอพาฮเยจุงไปส่งได้แค่ปากทางเข้ารีสอร์ท แล้วก็พากันไปหาข้อมูลเพิ่มเติมที่บ้านของคุณยายอีซุนจา ซึ่งเคยเป็นคนดูแลหมู่บ้าน แต่อีซุนจากลายเป็นอัลไซเมอร์ไปแล้วหลังจากป่วยจิตมาตลอดยี่สิบปี ยายได้แต่พึมพำถึงซูรยอน และเด็กในท้อง นอกจากนั้นก็มีสมบัติหวงติดตัวคือห่อผ้าปริศนา ทั้งสองไม่ได้ความใดกลับไป แถมถูกไล่จากลูกสาวของยาย ด้วยความรังเกียจไม่อยากสุงสิงกับใครก็ตามจากครอบครัวฮเยจุง
เมื่อฮเยจุงไปถึงวันเดอร์แลนด์ คนแรกที่เธอเจอคือ หนุ่มหน้าตาเยาว์วัย สดใส อ่อนโยน เป็นมิตร รักกระต่าย ดูเหมือนว่าเขาจะรู้จักเธอและอยากให้เธอจำเขาได้เอง เธอรู้ชื่อเขาภายหลังว่า ฮวาน (รับบทโดย ฮงจงฮยอน) ส่วนกระต่ายของเขาชื่อ มูโดริ เป็นเรื่องแปลกที่ฮวานมักใส่แต่เสื้อสีขาว ชอบวาดรูป และเล่นกีตาร์ เหมือนพ่อของฮเยจุง กีตาร์ก็ยังเป็นตัวเดิมของพ่อ ถึงแม้ฮวานจะดูแลเอาใจใส่ และคอยปกป้องฮเยจุงดีมาก แต่ก็ยังมีเรื่องลับเกี่ยวกับตัวเขาและเรื่องในบ้านที่ไม่ยอมเอ่ยถึง รวมทั้งหญิงสาวอีกคนในบ้าน คือ ซูรยอน (รับบทโดย จองยอนจู) ที่ดีต่อฮวานมาก แต่มักแสดงความมุ่งร้ายแค้นเคืองต่อฮเยจุงยามลับตาคนเสมอ
ฮเยจุงพบว่า ความลับปริศนาที่ตนกำลังตามหา น่าจะอยู่ในห้องใต้หลังคาที่ถูกปิดตาย ซึ่งฮวานก็ไม่มีกุญแจ ตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่ เธอก็ยังคงฝันร้ายอยู่ เข้าขั้นกึ่งฝันกึ่งจริงจนเธอแทบจะแยกไม่ออก (อยากบอกผู้กำกับว่า ผู้ชมก็แยกไม่ออกเช่นกันคร้า คือตามการตัดต่อลำดับเรื่องของผู้กำกับต้องใช้สกิลขั้นสูงมากเลย) ทำให้แต่ละเรื่องที่เธอสัมผัสได้ในบ้านหลังนี้ล้วนดูประหลาดพิศวงมีเงื่อนงำไปหมด เวลาก็กำลังงวดจวนจะถึงเดดไลน์วันที่ 28 แล้ว แต่เธอยังหาคำตอบไม่เจอ ท่านผู้ชมคงต้องไปช่วยลุ้นกับเธอแล้วหละว่า สิ่งที่หายไปนั้น ปมเรื่องราวนั้น คืออะไร และเธอจะรอดชีวิตจากแดนความตายนี้อย่างไร
แล้วทุกคนจะพบความอึ้ง มึน ซึม หน่วง ปวดใจมากมาย ผสมกับอาการวิงเวียนที่โดนผู้กำกับเขย่าบทสลับไปมา แะไรก่อน-หลัง อะไรจริง-ฝัน-หลอน การทิ้งเบาะแสเล็กๆน้อยๆตามรายทางของเรื่องที่ต้องตั้งใจสังเกตและนำมาปะติดปะต่อ โดยรวม ส่วนตัวผู้เขียนว่าตัวเนื้อบทเรื่องนี้ไม่ได้โดดเด่นประทับใจมากนัก แต่กลับเป็นเรื่องที่ต้องย้อนวนดูหลายรอบ เพราะข้อแคลงใจมากมาย 555 เพลินไปอีกแบบ
สำหรับใครที่ชอบความท้าทายแบบดูไป คิดไป เดาไป สนุกๆ จัดว่าพอใช้ได้อยู่นะ ถ้าละความงงๆในบางจุดพักไว้ได้
สำหรับใครที่ชอบความหลอนๆ สะดุ้งขนลุก ก็จัดไปได้เลย เข้าเกณฑ์ใช้ได้ค่ะ
สำหรับใครที่อยากเห็นฮงจงฮยอนหล่อใสๆ นุ่มนวลชวนฝัน รับรองไม่ผิดหวังแน่นอน ย้ำเลยว่า หล่อจริงจังมาก ฮงจองฮยอนถ่ายทอดความใสกิ๊ง บริสุทธิ์ไร้เดียงสา เป็นมิตร แต่แฝงความเศร้าลึกๆ ดูเหมาะสมกับบทมาก โบนัสด้วยฉากอาบน้ำซิกแพคงามๆ ส่วนจองโซมินก็สวยน่ารัก เข้าถึงทุกอารมณ์ รวมทั้ง จองยอนจู ก็อินเนอร์ดีเยี่ยม แววตารีดอารมณ์หลากหลายได้สุดๆเช่นกัน
สำหรับใครที่กล้าคาดหวังซีนโรมานซ์ฟินๆท่ามกลางบรรยากาศหนัง thriller หลอนๆแบบนี้ ก็ถือว่าถูกหวยเลยค่ะ (สงสัยคนเขียนบทและผู้กำกับก็ช่างกล้าเอาใจแฟนเป็นพิเศษ แต่ส่วนตัวผู้เขียนออกจะแปลกใจและช็อคกับบทนี้พอควร) เพราะมีเสิร์ฟให้จริงๆ สวยงามละมุนทีเดียว หรือลำพังแค่บทเข้าพระเข้านางปกติในแต่ละซีนของฮงจงฮยอนและจองโซมิน ยังพาเพลิน ชุ่มชื่นหัวใจเลย
สิ่งที่อาจช็อคผู้ชมจริงจัง น่าจะเป็นปมของเรื่องที่เกินคาดเดา ชวนหน่วงจิต ปวดใจไม่น้อย แต่บทจบของหนังพลิกเปิดให้ happy ending จ้า
.
.
*** สิ่งที่เขียนต่อไปนี้แนะนำให้อ่านหลังชมจบนะคะ***
.
.
.
.
สปอยล์ตัวช่วยไขข้อข้องใจ (ตามความเห็นส่วนตัวผู้เขียนนะ)
- วันเดอร์แลนด์ คือภาพลวงตา ที่สวมทับไว้บนพื้นที่บ้านหลังเดิมของฮเยจุงในหมู่บ้านฮวารยอง อยู่ระหว่างกลางของโลกเป็นโลกตาย ฮเยจุงจึงอยู่ที่นั่นกับวิญญาณได้ มีการปะปนก้ำกึ่งทั้งภาพจริง ภาพมโนผีสร้าง ภาพอดีตที่มองเห็นเหมือนอยู่ในเหตุการณ์ ซ้อนสลับกันไปมา ที่นั่นจึงเหมือนถูกตัดขาดจากโลก ไม่สามารถติดต่อได้ด้วยการสื่อสารใดๆ
- เรื่องราวทั้งหมดต้องเชื่อตามสมมติฐานเบื้องต้นที่กล่าวเปิดไว้ต้นเรื่องว่า ‘When people lose their memories, they will turn into adult คือ เมื่อความทรงจำของคนหายไป พวกเขาจะกลายเป็นผู้ใหญ่’ เป็นสมมติฐานที่อาจแปลกๆหน่อย คิดซะว่าเป็นจินตนาการใหม่ละกัน
- ฮวาน กลายเป็นร่างหนุ่มวัย 24 ได้ เพราะเด็กน้อยฮวานหายไปจากความทรงจำของฮเยจุง คนที่มีชะตาเกี่ยวข้องโดยตรง ทำให้ฮวานโตเป็นผู้ใหญ่ตามกาลเวลาได้ ตามสมมติฐานข้างบน แต่ซูรยอนไม่แก่ตามไป เพราะเธอถูกจดจำได้จากยายอีซุนจา คนดูแลหมู่บ้าน ซึ่งเลาๆเพียงแค่ว่าซูรยอนมีลูกในท้อง ยังไม่รู้ว่าคลอดดีหรือไม่
- แม้ฮวานจะเป็นหนุ่ม แต่จิตใจความคิดยังเชื่อมโยงกับวัยเด็ก เห็นได้จากการชอบนอนข้างๆฮเยจุง กำนิ้วมือเธอ ใส่ถุงเท้าข้างละสี เพราะฮเยจุงในวัยเด็กสวมให้แบบนั้น
- สรุปแนวคิดของเรื่องตามประโยคท้ายๆเรื่องที่ฮวานกล่าวไว้ว่า ‘ถ้าคนที่รักจำผมได้ ผมจะมีชีวิตและถูกจดจำไปตลอด แต่ถ้าจำไม่ได้ คนที่อยากได้ความทรงจำก็จะถูกฆ่า’ ในความเข้าใจของผู้เขียน คิดว่าการมี ‘ชีวิต’ ของฮวานมิใช่รูปธรรม แต่เป็นแค่นามธรรมที่หมายถึงการมีตัวตนให้ถูกจดจำไปได้ตลอด
- เงื่อนไขที่ให้ฮเยจุงต้องจดจำฮวานได้ด้วยตัวเอง ก่อนถึงวันที่ 28 มีนาคม ที่ฮวานครบ 24 ปี ฮวานจึงจะมีชีวิตได้ (ตามที่ฮวานบอกกับฮเยจุงว่า พรุ่งนี้เป็นวันเกิด จริงๆแล้วคือวันเคยตาย แต่ถ้าฮเยจุงช่วยได้ เขาจะเปรียบเหมือนมีชีวิตมีตัวตนให้จดจำ) แต่ฮเยจุงทำไม่สำเร็จ (ได้แค่เบาะแสแบบเกือบๆ ใกล้เข้ามาแค่นั้น) ซูรยอนโพล่งเองเป็นการกระตุ้นความทรงจำของฮเยจุงด้วยการย้ำว่า ฮเยจุงคือคนฆ่า อารมณ์ปะทุเกิดการทำร้ายกัน ฮวานจึงปกป้องฮเยจุงด้วยการรับดาบที่ซูรยอนแทงมาแทน ประหนึ่งตายซ้ำไปอีกครั้ง จึงอาจเป็นเหตุให้ฮวานหมดสิทธิ์มีชีวิต ท้ายสุด ฮวานจึงเป็นแค่เด็กน้อย ให้ซูรยอนอุ้มจากไปสู่สุขคติ ประมาณว่าหมดบ่วงกรรมต่อกัน
- ฮเยจุงรอดตาย แม้ไม่สามารถทำมิชชั่นได้สำเร็จ เพราะฮวานเป็นคนเปิดยันต์เครื่องรางให้ฮเยจุงเอง เป็นการปกป้องคนรักซ้ำถึงสองครา
- หญิงลึกลับที่ชอบอุ้มแมวมาส่องฮเยจุง และมอบหนวดแมวสองเส้น หนวดหนูสองเส้นให้ฮเยจุง คือ ผียายของเธอเอง ที่ถูกไฟไหม้ตายไปในอดีต และเป็นคนปกปิดเรื่องราวฆาตกรรม กำจัดฝังหลักฐาน จัดแจงส่งฮเยจุงไปอยู่กับอาซูมี และปะยันต์ปิดตายห้องเกิดเหตุ
- ห่อผ้าที่ได้มาจากยายอีซุนจา ที่อาซูมีพยายามจะเปิดก่อนเงื่อนเวลาแล้วไม่พบอะไร เมื่อถึงเวลาก็สามารถเปิดได้และเห็นไดอารี่ปี 1989 และ 1990 ที่หายไป และภาพฮวานที่เพิ่งคลอด จึงเป็นหลักฐานสำคัญบอกเล่าเหตุโศกนาฏกรรมครั้งนั้น
- โศกนาฏกรรมนี้เป็นเพียงบาปบริสุทธิ์ ที่เด็กน้อยไร้เดียงสา คิดว่าการใช้มีดเพื่อคนที่รัก เหมือนที่พี่เลี้ยงใช้มีดทำอาหารเพื่อคนที่รัก แม้จะมีแผลเลือดออกก็เป็นเรื่องของความรัก และเหมือนจะทิ้งเป็นประเด็นกลายๆให้คิดต่อกันเองว่า ควรโทษว่าเป็นความผิดใคร ความใส่ใจของพ่อแม่ การทิ้งลูกไว้ลำพัง ความประมาท ฯลฯ แผลเลือดอาบของฮวานที่เห็นก็เป็น clue มาตลอดเรื่อง
- ข้อสุดท้าย สรุปคือ ฮเยจุง และ ฮวาน เป็นพี่น้องต่างแม่ หลายๆคนอาจเห็นเพียงว่า วันที่ซูรยอนเข้ามาทำงานที่บ้าน คือ 21 มีนาคม 1989 แต่ ฮวานตาย 28 มีนาคม เข้าใจกันไปว่าเป็นปีเดียวกัน จึงคิดว่าฮวานเป็นลูกติดมา (อาจด้วยความ bias อยากเชียร์จิ้นก็ได้) แต่ผู้เขียนขอตั้งข้อสังเกตว่า ถ้าฮวานปัจจุบัน คือ 24 ปี ฮวานควรเกิดปี 1990 (นับจากปีที่หนังฉาย คือ 2015 บทถูกเขียนและถ่ายทำตั้งแต่ปี 2014) และที่สำคัญ ไดอารี่หายไปสองปี แปลว่าเรื่องลับนี้ควรเริ่มในปี 1989 ที่ซูรยอนเข้ามา (แบบมาตัวเปล่า ไม่มีเด็ก) และจบที่ปี 1990 ที่เด็กอ่อนฮวานตาย จึงสอดคล้องว่าซูรยอนคลอดลูกปีนี้ ฮวานจึงควรเป็นลูกที่เกิดกับพ่อฮเยจุง ข้อสรุปนี้จึงนำไปสู่การถกประเด็นดาร์คจิตต่อว่า แล้วทำไมจึงมีบทให้พี่น้องมีความสัมพันธ์โรมานซ์ ผู้เขียนพยายามช่วยหาเหตุผลให้ได้ว่า เรื่องจากแม่หมอเห็นแล้วว่า การมาวันเดอร์แลนด์คือเดินเข้าหาความตาย เครื่องรางก็ให้มาทั้งตัวฆ่าผี และอีกอันคือเรื่องรางเสน่ห์ ที่คงหวังว่าจะช่วยปกป้องได้อีกชั้น เพื่อให้เขาไม่ทำร้ายฮเยจุง เลยต้องกลายเป็นรักกันเพราะมีความผูกพันเดิมเป็นทุน ด้วยความที่เป็นโลกมโน จึงพอก้อมแก้มรับฟังได้บ้าง แต่เอาจริงผู้เขียนเองก็ยังขัดใจประเด็นนี้อยู่ดีแหละ 555 (ปล. 28 มีค.ก็เป็นวันที่พ่อฮเยจุงกรีดข้อมือฆ่าตัวตาย คงเพราะทราบข่าวเลยรับไม่ได้ เพราะดูท่าเขาจะรักซูรยอนมาก อันนี้ก็ขัดใจเพราะหนังไม่เล่าให้แข็งแรงว่าทำไมพ่อจึงเกลียดแม่นัก แค่เพราะป่วยไม่หาย และทำให้ครอบครัวถดถอยหรือ)
- แถมท้ายอีกอัน หนุ่มที่นั่งเล่นกีตาร์ที่ฮเยจุงเจอหลังจากนั้น 1 ปี เหมือนฮวานทุกประการ ทั้งกระต่ายมูโดริ ถุงเท้าข้างละสี และเพลงที่ร้อง ก็เป็น open-end ทิ้งนัยสัญญลักษณ์ให้ว่า ฮเยจุงยังคงจดจำฮวานได้ และเธออาจได้เจอใครสักคนที่เหมือนฮวาน ทำให้เธอมีความสุขในอนาคตก็ได้
